بریم سراغ فیلم "ویولت" (Violet) که سال ۲۰۲۱ اومده. راستش رو بخوای، خودم اول که اسمشو شنیدم فکر کردم یه فیلم دخترونه و رومانتیکه، ولی وقتی نشستم پاش، دیدم نه بابا، خیلی عمقی‌تر از این حرفاست. داستان "ویولت مورتون" رو تعریف می‌کنه، یه خانم کار درست تو هالیوود که تهیه‌کننده فیلم هست. ظاهرش همه چی اوکیه، موفق، خوشتیپ، ولی یه رازی داره: یه صدای مزخرف همش تو مغزش ور می‌زنه، بهش میگه چیکار کنه، چیکار نکنه، همش از بدترین حالت‌ها می‌ترسونه‌ش. این صدا انگار ترس‌های خودشه که شخصیت پیدا کرده. جالبه جاستین بیتمن کارگردانش که این اولین کار کارگردانیش هم هست، خیلی خوب تونسته این صدای درونی رو به تصویر بکشه. یه جورایی مثل این می‌مونه که سایه‌ی ذهن آدم رو نشون بده. اولیویا مان نقش ویولت رو بازی می‌کنه، خیلی خوب هم از پسش براومده. قشنگ معلومه داره با خودش جنگ میکنه. جاستین ترو هم که صداپیشه اون صدای درونیه رو عهده داره، یعنی همون صدای مخرب تو مغز ویولت. این صدائه همش بهش میگه "نه، این کارو نکن، اون کارو نکن، همه ازت بدشون میاد، تو به اندازه کافی خوب نیستی" و از این حرفا. شاید برای خیلی از ماها آشنا باشه، نه؟ همه یه جورایی یه همچین صدایی تو ذهنشون دارن که بعضی وقتا خیلی رو اعصاب میره. فیلم نشون می‌ده که ویولت چطور کم‌کم به این نتیجه می‌رسه که این صدا همش دروغ میگه و باید به حرف دلش گوش کنه. یه دوست قدیمی هم داره تو فیلم که خیلی بهش کمک می‌کنه تا خودشو پیدا کنه. رابطه‌ش با دوستاش، با خانواده‌ش، با کارش، همه تحت تاثیر این صدائه بوده. ولی وقتی تصمیم می‌گیره دیگه به حرفش گوش نکنه، زندگیش یهو رنگ دیگه ای می‌گیره. به نظرم فیلم "ویولت" یه جورایی داره می‌گه که ترس و اضطراب چطور می‌تونن زندگی آدم رو خراب کنن و چقدر مهمه که آدم با ترس‌هاش روبرو بشه و خودشو قبول کنه. شاید یه کم غمگین باشه ولی تهش یه پیام امیدوارکننده داره. اینکه همیشه امکان تغییر و رشد وجود داره. منتقدا هم بدشون نیومده از فیلم، خیلی‌هاشون نظر مثبت داشتن. می‌گفتن فیلم یه کم ناهمواره ولی جاه‌طلبانه‌ست و به مسائل مهمی پرداخته. البته خب هر کسی یه سلیقه‌ای داره، ولی به نظر من "ویولت" ارزش یه بار دیدن رو داره، مخصوصا اگه به این جور فیلما که رو روانشناسی و درون آدم دست می‌ذارن علاقه دارین. شاید بعد از دیدنش یه نگاه دوباره به صدای درون خودتون هم بندازین! 😉